Η παραβολή του Σπλαχνικού Πατέρα

Την εποχή του Χριστού ήταν υπερβολικά σεβαστό αλλά συνάμα αυστηρό και τρομερό το πρόσωπο του θεού (μήπως κάπως έτσι είναι για κάποιους ακόμη και σήμερα;)
Με την παραβολή αυτή ο Ιησούς ανατρέπει την τότε ισχύουσα αντίληψη για τον Θεό και παρουσιάζει το σπλαχνικό και φιλάνθρωπο πρόσωπό του. Αποκαλύπτει τον Θεό της απέραντης αγάπης, ελευθερίας και συγνώμης για όλους.

Μέσα λοιπόν από την παραβολή του σπλαχνικού Πατέρα μαθαίνουμε ποιος είναι στ΄αλήθεια ο Θεός!
Και μάλλον η παραβολή αυτή λειτουργεί για όλους μας κάπως "θεραπευτικά" καθώς απέχει πολύ από την ιδέα ενός Θεού τιμωρού που υπάρχει στο μυαλό των περισσότερων!!!
Λες κι ο Θεός κάθεται και περιμένει πότε θα κάνεις το πρώτο λάθος για να σε τιμωρήσει!!!!
Είναι αλήθεια!!Ο Θεός ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ αλλά όχι να τιμωρήσει!!Είναι εκεί και περιμένει να δεχτεί κοντά του κάθε άνθρωπο που θέλει να βρεθεί κοντά στο Θεό!!!
Γιατί ο Θεός αυτός είναι Θεός της αγάπης.Αγαπάει και συγχωρεί!
Ο Θεός Πατέρας αγαπάει πέρα απο κάθε όριο, χωρίς καμία προϋπόθεση!!!

Κεντρικό πρόσωπο της παραβολής είναι ο πατέρας σε σχέση προς όσα κάνει και για τους δυο γιούς.Τα δυο αδέρφια περιγράφονται διαφορετικά αλλά ο πατέρας παραμένει και προς τους δυο ο ίδιος: εύσπλαχνος. Κάνει και για τους δυο το ίδιο όμως με διαφορετικό τρόπο. Προς τον μικρότερο τρέχει να τον υποδεχτεί με θέρμη και να τον αποκαταστήσει στην πρότερή του κατάσταση. Αλλά και προς τον μεγαλύτερο συμπεριφέρεται το ίδιο θερμά: τον παρακαλεί να γιορτάσει μαζί τους.
Ο Θεός, λοιπόν, αγαπά απέραντα όλους , παραμένει σπλαχνικός προς όλους, και με τον τρόπο που ο καθένας έχει ανάγκη.
Και όπως θα πει και ο Νικάλαος Καβάσιλας τον 14ο αιώνα:
"Ο Θεός είναι:
πιο στοργικός από κάθε φίλο,
πιο δίκαιος από κάθε κυβερνήτη,
πιο τρυφερός από κάθε πατέρα,
πιο πολύ μέλος μας από όσο τα ίδια μας τα μέλη,
πιο αναγκαίος σε μας από την ίδια την καρδιά μας"

Το μόνο που ζητάει είναι πραγματική μετάνοια...

"Τῆς πατρώας δόξης σου, ἀποσκιρτήσας ἀφρόνως, ἐν κακοῖς ἐσκόρπισα, ὃν μοι παρέδωκας πλοῦτον, ὅθεν σοι, τὴν τοῦ ἀσώτου, φωνὴν προσφέρω· ἥμαρτον, ἐνώπιόν σου, Πάτερ οἰκτίρμον, δέξαι με μετανοῦντα, καὶ ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου."

Επιμέλεια: Αθανασίου Ελένη