Πατήστε πάνω στην εικόνα να ακούσετε την παραβολή
(Στο παράθυρο που ανοίγει πατήστε την εικόνα της τηλεόρασης)
______________________________________________________
Τι είναι λοιπόν αυτό που δίνει αξία στην ανθρώπινη ύπαρξη τώρα και για πάντα;
Είναι άραγε η ακρίβεια της πίστης;
Η ευσέβεια;
Η τήρηση των θείων εντολών;
Σίγουρα είναι και αυτά, αλλά πρωτίστως είναι κάτι άλλο, που είναι μέτρο, κριτήριο και ακριβό μυστικό: η προσφορά συγκεκριμένης και έμπρακτης αγάπης προς κάθε άνθρωπο που δυστυχεί, οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός.
Θυμόσαστε την παραβολή του σπλαχνικού Σαμαρείτη;Προφανώς υποδείγματα ευσέβειας ο ιερέας και ο λευϊτης.Άνθρωποι του Θεού και του Ναού. Μάλλον στον Ναό βιαζοταν να πάνε και δεν έδωσαν καμία σημασία στον χτυπημένο συνάνθρωπό τους.
Ποιός φαντάζεστε οτι θα βρισκόταν στα δεξιά του Θεού; Αυτοί ή ο Σαμαρείτης, ο ακάθαρτος γι΄αυτούς ....;
Ξέρετε πως οι περισσότεροι Ισραηλίτες τότε δέχονταν ότι τους περίμενε σπλαχνική κρίση στο τέλος του κόσμου ενώ τους ειδωλολάτρες τιμωρία; Η παραβολή όμως είναι σαφέστατη: Όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως θα κριθούν σύμφωνα με τα έργα τους.
Και να μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για παραβολή.Επομένως για πλαστή, φανταστική διήγηση που σκοπό έχει να εκφράσει κάποια σπουδαία αλήθεια για τη Βασιλεία του Θεού. Δεν πρόκειται για περιγραφή πραγματικών γεγονότων . Σκοπός είναι να φανερώσει ποιό είναι το κριτήριο και το μέτρο εκτίμησης
της αξίας ή απαξίας των πράξεων και της ζωής των ανθρώπων. Η λαθεμένη αντίληψη οφείλεται στο ότι κάποιοι ερμηνεύουν την παραβολή κατά γράμμα ως ιστορικό γεγονός , με συνέπεια να παρασύρονται και να παρασύρουν και άλλους . Σε αυτό βέβαια συντελούν και κάποιες φοβερές εικονογραφικές και ζωγραφικές παραστάσεις για τη Β Παρουσία.
Ποιός όμως είναι ο Θεός το μάθαμε στην παραβολή του Σπλαχνικού Πατέρα και ο Θεός αυτός
Δεν είναι τιμωρός
"Και τούτο οφείλουμε να ξέρουμε·
ότι ο Θεός δεν θα τιμωρήσει κανέναν στο μέλλον,
αλλά ο καθένας κάνει τον εαυτό του ικανό
να συμμετέχει στη ζωή του Θεού).
Όμως η συμμετοχή στη ζωή του Θεού είναι απόλαυση,
ενώ η απόσταση απ' Αυτόν κόλαση".
Ιωάννης Δαμασκηνός (675-749).
Και ο καθηγητής Ν. Ματσούκας θα προσθέσει:
"Η αντίληψη για τον Θεό ως εκδικητή και τιμωρό είναι η πιο φρικτή απ΄όλες ... Ο Θεός δεν εκδικείται και δεν τιμωρεί ποτέ και κανέναν. Αυτά που χαρακτηρίζονται ως "τιμωρίες" δεν είναι παρά αναπόφευκτες συνέπειες κακών επιλογών μας.Ο Θεός μόνο αγαπά, θεραπεύει και δίνει ζωή"
Επομένως η καλή ή δυσάρεστη κατάληξη του καθενός είναι καρπός και εξαρτάται από το αν είναι ή δεν είναι άνθρωπος αγάπης προς τους πάσχοντες συνανθρώπους.
Τα χέρια τ' αδειανά
Είδα αυτό το όνειρο:
Ένας άνθρωπος παρουσιαζόταν στο κριτήριο του Κυρίου:
"Κοίταξε, Θεέ μου ", του έλεγε· "τήρησα τον νόμο σου ",
δεν έκανα τίποτε το αισχρό, κακό ή αντίθρησκο.
Κύριε, τα χέρια μου είναι καθαρά ".
- "Ασφαλώς, ασφαλώς", του απαντούσε ο καλός Θεός...
"αλλά είναι άδεια ".
Ραούλ Φολλερώ Γάλλος ανθρωπιστής και ιεραπόστολος του 20ού αι.
Μετά από όλα αυτά αναρωτιέμαι: για ποιόν λόγο κάποιοι παρουσιάζουν τον Θεό κακό, εκδικητικό, τιμωρό; Τι κερδίζει κάποιος να πιστεύει σε έναν Θεό που περιμένει να κάνεις μια λάθος κίνηση για να σε τιμωρήσει, να σε απαρνηθεί; Πως μπορείς να προσεύχεσαι στον Θεό της αγάπης και να του ζητάς να τιμωρήσει τον διπλανό σου επειδή σε έβλαψε;
Πώς μπορεί να τιμωρήσει τον άνθρωπο ο Θεός που έγινε άνθρωπος για να σώσει τον άνθρωπο;
Πώς μπορεί να τιμωρήσει τον άνθρωπο ο Θεός που σταυρώθηκε για τον άνθρωπο;
Δεν μπορεί!!!Γιατί; Γιατί ο ΘΕΟΣ είναι ΑΓΑΠΗ!!!
Επιμέλεια: Αθανασίου Ελένη
Ένα εκπληκτικό βίντεο του συναδέλφου Παναγιώτη Ασημακόπουλου
Με την παραβολή του σπλαχνικού Πατέρα ξεκαθαρίστηκε για ποιον Θεό μιλάμε και γιατί αξίζει να τον αγαπάμε. Με τον συνάνθρωπο όμως τι γίνεται; Και μάλιστα με τους συνανθρώπους μας εκείνους που μας είναι ξένοι, μας εχθρεύονται, μας βλάπτουν ή μας είναι αδιάφοροι; Δικαιούνται κι αυτοί την αγάπη και το ενφιαφέρον μας; αγάπη αδιακρίτως προς κάθε άνθρωπο; Κι αυτό γιατί; Είναι λογικό; Ο Ιησούς με μια συναρπαστική παραβολή ξεκαθάρισε για πάντα το ζήτημα αυτό (σχολικό βιβλίο,Καινή Διαθήκη, Ο Ιησούς Χριστός και το έργο του)
Ο άνθρωπος που στηρίζει την ύπαρξή του στον σπλαχνικό πατέρα της αγάπης καλείται να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο : να είναι έμπρακτα σπλαχνικός συνάνθρωπος προς κάθε συνάνθρωπο,( υπερβαίνοντας όλες τις διακρίσεις ) και ειδικά προς όποιον χρήζει βοήθειας και φροντίδας.
Αυτή η παραβολή για την εποχή που ακούστηκε ήταν άκρως ανατρεπτική!!!Για άλλη μια φορά ήρθαν τα πάνω κάτω!!!
Ένας Ιουδαίος πεσμένος , χτυπημένος, ημιθανής στη μέση του πουθενά....
Ένας ιερέας, "πρότυπο" ανθρωπιάς (άνθρωπος του Θεού θα λέγαμε σήμερα)....πέρασε....κοίταξε ... προσπέρασε....
Ένας λευϊτης... βοηθός ιερέα....πρότυπο κι αυτός ανθρωπιάς....πέρασε...είδε και προσπέρασε χωρίς να δώσει καμία σημασία....
Κι όμως....για τα δεδομένα της εποχής τους τρεις ανθρώπους τους ενώνει η πίστη και η πατρίδα.Είναι ομοεθνείς και ομόπιστοι,συμπατριώτες, επομένως : πλησίον.
Και η ανατροπή; Ο Σαμαρείτης!!!Είναι ξένος, εχθρός , αποστάτης και μισητός από τους Ισραηλίτες. Το "λογικό" θα ήταν αυτός να προσπεράσει χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά στον πληγωμένο Ιουδαίο!!!Γιατί;Μα γιατί ήταν εχθρός του. Στα χρόνια του Χριστού το χάσμα ανάμεσα σ΄αυτούς και τους Ισραηλίτες ήταν αγεφύρωτο και το μίσος μεταξύ τους μεγάλο και άσβεστο.
Κι όμως!!!Δεν βοηθάει ο πλήσίον, ο φίλος , ο γείτονας, ο ιερέας, ο ομόπιστος, ο ομοεθνής.
Βοηθάει ο ξένος, ο εχθρός, ο Σαμαρείτης.Αυτός, ο "μη πλησίον" για τους Ισραηλίτες, σπλαχνίζεται, περιθάλπτει, περιποείται, μεταφέρει σε κατάλυμα, πληρώνει, ασφαλίζει, υπόσχεται συνέχιση της συμπαράστασης.
Γίνεται πραγματικό πρότυπο αληθινής έμπρακτης συμπεριφοράς, ανατρέποντας φυλετικές, εθνικές, θρησκευτικές, κοινωνικές διακρίσεις.
Ποιό είναι το νόημα της παραβολής; Να βλέπουμε με αγάπη και ευαισθησία τον κάθε άνθρωπο , ιδαιτερα όταν βρίσκεται σε ανάγκη και να προσφέρουμε έμπρακτα την αγάπη μας.
"Αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος αλλά η αδιαφορία" θα πεί ο αμερικανός θεολόγος Τζότζεφ Φλέτσερ και ο Θανάσης Ν. Παπαθανασίου θα γράψει:
"...Εν τέλει, είμαι παιδί μιας πολύτεκνης (μάλλον υπερπολύτεκνης οικογένειας). Δεν είναι άραγε ανόητο ένα από τα αδέρφια μου να πιστεύει οτι ο πατέρας μας είναι μονάχα δικός του;....Ο Θεόςείναι δικός μου πατέρας, ακριβώς επειδή είναι πατέρας κάθε ανθρώπου που έρχεται στον κόσμο, κι όχι επειδή δήθεν είναι κατα-δικός μου. Αν είναι κατα-δικός μου, είναι κατάδικός μου.......Αν ο Χριστός δε σαρκώθηκε για τον τελευταίο "γύφτο" (όπως δυστυχώς οι νεοέλληνες αρέσκονται να αποκαλούν όποιον δεν τους αρέσει) τότε δε σαρκώθηκε για κανέναν μας ( Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, Ο Θεός μου ο αλλοδαπός, Κείμενα για μια αλήθεια που είναι "του δρόμου")
Και σκέφτομαι... οι Ιουδαίοι άκουσαν "Σαμαρείτης" και άρχισαν να διαμαρτύρονται..... ....αλλά σε μας σήμερα δεν κάνει και τόσο μεγάλη εντύπωση........γιατί οι περισσότεροι δεν ξέρουμε τι θα πει "Σαμαρείτης" για τους Ιουδαίους της εποχής. Να αντικαταστήσουμε τους όρους......να έρθουν πιο κοντά στα δικά μας δεδομένα για να αντιληφθούμε πραγματικά........τι θα πει πλησίον, τι θα πει έμπρακτη αγάπη, τι θα πει συνάνθρωπος ως αδελφός....;
Την εποχή του Χριστού ήταν υπερβολικά σεβαστό αλλά συνάμα αυστηρό και τρομερό το πρόσωπο του θεού (μήπως κάπως έτσι είναι για κάποιους ακόμη και σήμερα;)
Με την παραβολή αυτή ο Ιησούς ανατρέπει την τότε ισχύουσα αντίληψη για τον Θεό και παρουσιάζει το σπλαχνικό και φιλάνθρωπο πρόσωπό του. Αποκαλύπτει τον Θεό της απέραντης αγάπης, ελευθερίας και συγνώμης για όλους.
Μέσα λοιπόν από την παραβολή του σπλαχνικού Πατέρα μαθαίνουμε ποιος είναι στ΄αλήθεια ο Θεός! Και μάλλον η παραβολή αυτή λειτουργεί για όλους μας κάπως "θεραπευτικά" καθώς απέχει πολύ από την ιδέα ενός Θεού τιμωρού που υπάρχει στο μυαλό των περισσότερων!!! Λες κι ο Θεός κάθεται και περιμένει πότε θα κάνεις το πρώτο λάθος για να σε τιμωρήσει!!!! Είναι αλήθεια!!Ο Θεός ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ αλλά όχι να τιμωρήσει!!Είναι εκεί και περιμένει να δεχτεί κοντά του κάθε άνθρωπο που θέλει να βρεθεί κοντά στο Θεό!!! Γιατί ο Θεός αυτός είναι Θεός της αγάπης.Αγαπάει και συγχωρεί! Ο Θεός Πατέρας αγαπάει πέρα απο κάθε όριο, χωρίς καμία προϋπόθεση!!!
Κεντρικό πρόσωπο της παραβολής είναι ο πατέρας σε σχέση προς όσα κάνει και για τους δυο γιούς.Τα δυο αδέρφια περιγράφονται διαφορετικά αλλά ο πατέρας παραμένει και προς τους δυο ο ίδιος: εύσπλαχνος. Κάνει και για τους δυο το ίδιο όμως με διαφορετικό τρόπο. Προς τον μικρότερο τρέχει να τον υποδεχτεί με θέρμη και να τον αποκαταστήσει στην πρότερή του κατάσταση. Αλλά και προς τον μεγαλύτερο συμπεριφέρεται το ίδιο θερμά: τον παρακαλεί να γιορτάσει μαζί τους.
Ο Θεός, λοιπόν, αγαπά απέραντα όλους , παραμένει σπλαχνικός προς όλους, και με τον τρόπο που ο καθένας έχει ανάγκη.
Και όπως θα πει και ο Νικάλαος Καβάσιλας τον 14ο αιώνα:
"Ο Θεός είναι:
πιο στοργικός από κάθε φίλο,
πιο δίκαιος από κάθε κυβερνήτη,
πιο τρυφερός από κάθε πατέρα,
πιο πολύ μέλος μας από όσο τα ίδια μας τα μέλη,
πιο αναγκαίος σε μας από την ίδια την καρδιά μας"
Οι άνθρωποι τρέχουν να ακούσουν τον Ιησού ....μερικοί εκφράζουν πολύ δυνατά τον ενθουσιασμό τους ( όπως η γυναίκα που είπε: " χαρά στη μάνα που σε γέννησε και σε θήλασε!!!")
Και οι στρατιώτες μαγεύονται τόσο πολύ από τα λόγια του Ιησού ώστε δεν τους κάνει η καρδιά να συλλάβουν έναν τέτοιο άνθρωπο....
Γιατί όμως οι άνθρωποι μαγεύονται τόσο πολύ από τα λόγια του Ιησού;
- Ο Ιησούς δεν δίδασκε όπως οι γραμματείς , αλλά με αυθεντία. Οι Γραμματείς δίδασκαν σ΄έναν ορισμένο τόπο όπως η συναγωγή και σε καλλιεργημένους ανθρώπους. Όμως ο Ιησούς δίδασκε παντού και είχε ακροατές του κάθε λογής ανθρώπους. ( Μάλιστα πολλούς από αυτούς οι Γραμματείς τους περιφρονούσαν και ήταν σκληροί μαζί τους)
- Οι Γραμματείες έλεγαν συνεχώς τα ίδια και τα ίδια πράγματα, επαναλάμβαναν δηλαδή τις παλιές ερμηνείες του Νόμου. Όμως ο Ιησούς έλεγε καινούρια πράγματα: το μήνυμα για τη Βασιλεία του Θεού.
Και παρ΄όλο που τα λόγια του Χριστού έχουν κύρος, δύναμη και αυθεντία αυτό δεν τον εμπόδιζε να μιλάει στους ανθρώπους με θαυμαστή απλότητα όπως δείχνουν οι παραβολές.
Οι παραβολές ήταν ιστορίες που έχουν σχέση με την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της εποχής του Χριστού : ποιμένες, γεωργούς, εμπόρους).Ήταν όμορφες ιστορίες οι οποίες αποτυπώνονταν εύκολα στο μυαλό των ακροατών και μέσα από αυτές μπορούσε ο Ιησούς να εκφράσει μεγάλες αλήθειες.
Ο Ιησούς μεγάλωσε στη Γαλιλαία, όπου υπήρχε μια μεγάλη και όμορφη λίμνη. Η λίμνη της Γαλιλαίας ονομαζόταν και :"Λίμνη της Γενησαρέτ", "Θάλασσα της Γαλιλαίας" ή "της Τιβεριάδας"
Εκεί ξεκίνησε το έργο που του είχε αναθέσει ο Θεός.
Κάποιο δειλινό ό Ιησούς ανέβηκε σε ένα βουνό μόνος του για να προσευχηθει.
Από ψηλά η θέα της λίμνης ήταν υπέροχη και τα αστέρια του ουρανού είχαν αρχίσει σιγά-σιγά να ανάβουν το δειλό τους φως, κάνοντας τη νύχτα κατανυκτική. Ο Ιησούς έμεινε όλο το βράδυ στο βουνό και προσευχόταν.
Την άλλη μέρα κατεβαίνοντας από το βουνό, τον περίμεναν στην όχθη της λίμνης Γενησαρέτ διάφοροι μαθητές του. Ήταν ψαράδες, γεωργοί, οικοδόμοι, μαραγκοί - άνθρωποι με αγαθή διάθεση και καθαρή καρδιά. Τον καλωσόρισαν και κάθισαν μαζί του στις όχθες της λίμνης.
Ο Ιησούς άρχισε να τους μιλά και μετα από λίγο τους ανακοίνωσε πως θα διάλεγε δώδεκα από αυτούς για να γίνουν οι ξεχωριστοί μαθητές του - αυτοί που θα στέλνοταν να κηρύξουν το Ευαγγέλιο της Βασιλείας, αυτοί που θα αξιωνόνταν τη δύναμη και την εξουσία να θεραπεύουν τις ασθένειες και να διώχνουν τα δαιμόνια .
"Δώδεκα από εσας θα με ακολουθήσετε όπου κι αν πάω. Θα είστε οι Απόστολοί μου, οι Απόστολοι του Ευαγγελίου της Βασιλείας του Θεού" είπε.
Όλοι ένιωσαν πως το έργο που θα αναλάμβαναν οι Απόστολοι αυτοί ήταν δύσκολο. Όλοι όμως αγαπούσαν τον Ιησού και ήθελαν να γίνουν Απόστολοί του.
Ο Ιησούς, καθώς περπατούσε στη λίμνη της Γαλιλαίας είδε τον Σίμωνα. (Κι έδωσε στον Σίμωνα το όνομα Πέτρος διότι ήταν άνθρωπος με δυναμική προσωπικότητα σαν πέτρα, σαν βράχος.(Πέτρος, συντάκτης δύο επιστολών της Καινής Διαθήκης)
και τον Ανδρέα, τον αδερφό του να ρίχνουν τα δίχτυα τους στη λίμνη γιατί ήταν ψαράδες.
-" Ακολουθήστε με " τους είπε ο Ιησούς και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων.
Κι αυτοί αμέσως άφησαν τα δίχτυα και τον ακολούθησαν.
Στη συνέχεια διάλεξε τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, τα δυο παιδιά ενός καλού κι ευλαβή Εβραίου, του Ζεβεδαίου.
Κι έπειτα ακολούθησε ο Φίλιππος,ο Βαρθολομαίος,ο Ματθαίος, ( ο Ευαγγελιστής, πρώην τελώνης)
ο Θωμάς, ο Ιάκωβος, που ήταν γιός του Αλφαίου, ο Θαδδαίος, ο Σίμωνας ο Κανανίτης, και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, που αργότερα απαρνήθηκε τον Ιησού και τον πρόδωσε.
(Οι Πράξεις των Αποστόλων αναφέρουν πως μετά την Ανάληψη του Χριστού ο Απόστολος Πέτρος πρότεινε στους περίπου 120 μαθητές να επιλέξουν έναν προκειμένου να καλύψουν τη θέση του Ιούδα στον κύκλο των Δώδεκα. Πρότειναν δύο : τον Ιωσήφ , που τον έλεγαν Βαρσάββα και που πήρε το όνομα Ιούστος, και τον Ματθία. Έπειτα προσευχήθηκαν στον Κύριο να τους βοηθήσει να επιλέξουν σωστά, έβαλαν κλήρους με τα ονόματά τους και ο κλήρος έπεσε στον Ματθία που προστέθηκε στους 11 Αποστόλους)
Όλοι παραξενεύτηκαν με την επιλογή του Ματθαίου. Ο Ματθαίος ήταν τελώνης , δούλευε για τους Ρωμαίους και μάζευε τη φορολογία για λογαριασμό των κατακτητών. Οι Ισραηλήτες αντιπαθούσαν τους τελώνες. Ήταν συχνά άπληστοι και φιλάργυροι. Οι συμπατριώτες τους τους έβλεπαν σα προέκταση των κατακτητών κι ας ήταν κι αυτοί Ιουδαίοι.
Όμως ο Ιησούς επέλεξε και τον Ματθαίο, διότι ο Ιησούς έκρινε όχι με βάση τα κριτήρια των ανθρώπων, τα εξωτερικά, αλλά με βάση τα δικά του κριτήρια, τα κριτήρια του Θεού.
Ο Ιησούς περιόδευε στα γύρω χωριά και δίδασκε. Κάλεσε τους δώδεκα μαθητές του κι άρχισε να τους στέλνει δύο δύο....
Τους παράγγειλε να μην παίρνουν τίποτε μαζί τους για τον δρόμο : ούτε σακίδιο ούτε φαγητό ούτε χρήματα στο ζωνάρι παρά μόνο ραβδί. Να βάλουν σανδάλια στα πόδια τους και να μην πάρουν μαζί τους διπλά ρούχα. ''Όπου πάτε, να κηρύττετε λέγοντας πως έφτασε η Βασιλεία του Θεού. Να θεραπεύετε αρρώστους, να ανασταίνετε τους νεκρούς, να γιατρεύετε τους λεπρούς, να κάνετε καλά τους δαιμονισμένους. Δωρεάν τα λάβατε, δωρεάν και να τα δίνετε"
Οι μαθητές του Χριστού (οι Δώδεκα και οι άλλοι) δεν αποτελούσαν προνομιακό κύκλο εκλεκτών (ανδρών και γυναικών), αλλά ομάδα υπεύθυνων, έμπιστων και αφοσιωμένων συμπορευτών του.
Κατεξοχήν τους Δώδεκα, ισάριθμους των παλιών 12 φυλών του λαού, τους κάλεσε και τους εκπαίδευσε, για να γίνουν αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες της ζωής και του έργου του, προκειμένου αυτά να συνεχιστούν για πάντα.
Οι μαθητές αυτοί γνώριζαν ήδη τον Χριστό. Διακρίνονταν για τη βαθιά θρησκευτική τους πίστη. Περίμεναν τον ερχομό του Μεσσία. Ήταν γνώριμοι του Ιωάννη του Βαπτιστή, ίσως και μαθητές του. Όταν λοιπόν τους έγινε το τιμητικό κάλεσμα από τον Ιησού, αυτοί ανταποκρίθηκαν πρόθυμα και έγιναν οι πρώτοι επίσημοι μαθητές του.
Οι Δώδεκα αυτοί ήταν αξιόλογοι επαγγελματίες ψαράδες. Κατείχαν αλιευτικά σκάφη με πληρώματα που ανήκαν σε αλιευτικό συναιτερισμό. Δεν είναι δηλαδή σωστό αυτό που λέγεται ότι οι μαθητές του Χριστού ήταν αγράμματοι ψαράδες. Π.χ. ο Πέτρος, ο Ιωάννης και ο Ματθαίος είχαν εξαιρετικές πνευματικές ικανότητες. Αυτό φαίνεται και από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης που έγραψαν.
Από την αρχή της δράσης μέχρι την Ανάστασή του ακολουθούσαν τον Ιησού και γυναίκες. Κάτι τέτοιο ήταν τότε πρωτοφανές και ερχόταν σε αντίθεση με τις απόψεις των ραββίνων. Αυτές διέθεταν τις περιουσίες τους για τη μετακίνηση, συντήρηση και διαμονή του Ιησού και της πολυάριθμης συνοδείας του.
Θέμα για επεξεργασία:
Οι χριστιανοί ως μέλη της νέας ανθρωπότητας (του καινούριου κόσμου) θεωρούνται σε όλες τις εποχές ως μαθητές του Χριστού. Τι σημαίνει η ιδιότητά τους αυτή και με ποιούς τρόπους νομίζετε ότι μπορεί να εκφραστεί σήμερα;
Ο Ιησούς μεγαλώνοντας άρχισε να εργάζεται στο πλάι του Ιωσήφ ως μαραγκός.
Ο ξάδερφός του Ιωάννης γιος του Ζαχαρία και της Ελισάβετ , είχε εγκαταλείψει το σπίτι και το χωριό του και ζούσε μόνος ως ασκητής στην έρημο.Φορούσε ρούχα τρίχινα, καμωμένα από γούνα καμήλας και έτρωγε μόνο άγρια χόρτα και μέλι απ΄τις κερήθρες.
Γρήγορα έγινε γνωστός στις πόλεις και τα χωριά της Ιουδαίας ως άλλος ένας προφήτης που ζούσε μόνος του στην έρημο και δίδασκε το θέλημα του Θεού. Μίλαγε για την μετάνοια και προέτρεπε τους ανθρώπους να σταματήσουν το κακό και το άδικο. Κόσμος πολύς τον πλησίαζε για ν ατον ακούσει και να του κάνει ερωτήσεις . Κι εκείνος πάντοτε έδινε σοφές απαντήσεις και βάπτιζε τους πιστούς στα νερά του Ιορδάνη ποταμού.
¨Μετανοείτε!' φώναζε με τη βροντερή του φωνή στο πλήθος που μαζευόταν κάθε μέρα μπροστά του, ¨η Βασιλεία του Θεού έχει έρθει!"
Επειδή όμως ο Ιωάννης κατηγορούσε τον Ηρώδη τον τετράρχη , γιατί είχε για γυναίκα τη γυναίκα του αδερφού του την Ηρωδιάδα, καθώς και για άλλες φαυλές πράξεις ο Ηρώδης τον έκλεισε στη φυλακή!
Ενώ ο Ιωάννης βρισκόταν ακόμη στη φυλακή ο Ιησούς άρχισε να μιλάει στον κόσμο για τον Ιωάννη : "Σας βεβαιώνω πως μάνα δε γέννησε ως τώρα προφήτη πιο μεγάλο από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή...."
Και η Ηρωδιάδα μισούσε τον Ιωάννη και ήθελε να τον σκοτώσει αλλά δεν μπορούσε γιατί ο Ηρώδης ήξερε πωςο Ιωάννης ήταν δίκαιος και άγιος άνθρωπος......τελικά όμως βρήκε την ευκαιρία, όταν ο Ηρώδης για τα γενέθλιά του κάλεσε σε δείπνο τους πολιτικούς και στρατιωτικούς άρχοντες και τους επίσημους της Γαλιλαίας.
Τότε μπήκε η κόρη της Ηρωδιάδας και χόρεψε....και τόσο πολύ άρεσε στον Ηρώδη που ζήτησε από το κορίτσι να του ζητήσει ό,τι ήθελε! "Μέχρι και το μισό μου βασίλειο θα σου δώσω" της είπε!
Η Σαλώμη τότε πήγε στην μητέρα της και τι ρώτησε τι να ζητήσει.
"Το κεφάλι του Ιωάννη του Βαπτιστή" απάντησε εκείνη.....Έτσι , η Σαλώμη γύρισε στον Ηρώδη και του ζήτησε το κεφάλι του Ιωάννη του Βαπτιστή μέσα σε ένα πιάτο!
Ο βασιλιάς λυπήθηκε, είχε όμως δώσει όρκο και δεν μπορούσε να αρνηθεί............Έστειλε τότε έναν στρατιώτη της φρουράς με διαταγή να φέρει το κεφάλι του Ιωάννη
Εκείνος πήγε και τον αποκεφάλισε στη φυλακή. έφερε το κεφάλι του σε ένα πιάτο και το έδωσε στο κορίτσι, και το κορίτσι το έδωσε στη μητέρα του.
...Πήγαν τότε οι μαθητές του και σήκωσαν το σώμα και το έθαψαν, κι ύστερα πήγαν και το ανάγγειλαν στον Ιησού.
Στο τέμπλο όλων των ναών δίπλα στον Χριστό βλέπουμε την εικόνα του Ιωάννη.
Ο Ιωάννης λοιπόν ονομάστηκε :
ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ : προετοίμαζε το δρόμο του Μεσσία με το κήρυγμά του και το βάπτισμα στον Ιορδάνη ποταμό
ΠΡΟΦΗΤΗΣ : προφήτεψε ότι ο Μεσσίας θα έρθει μετά από αυτόν, έλεγχε την αδικία και τη διαφθορά των ανθρώπων, καλούσε τον κόσμο σε μετάνοια
ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ : βάπτιζε τους ανθρώπους που μετανοούσαν στον Ιορδάνη ποταμό, επίσης βάπτισε τον Χριστό
ΜΑΡΤΥΡΑΣ : πέθανε με μαρτυρικό τρόπο εξαιτίας του ελέγχου που ασκούσε στον Ηρώδη
Ο Ιωάννης έχει λάβει από την Εκκλησία μια ιδιαίτερη τιμή, επειδή ήταν ο τελευταίος μεγάλος προφήτης, ο οποίος προετοίμαζε τον κόσμο για τον ερχομό του Μεσσία, ζητώντας τη μετάνοια των ανθρώπων. Στη ζωή του επίσης έδειξε μεγάλη γενναιότητα, η οποία πήγαζε από τη μεγάλη του πίστη στο Θεό και τον οδήγησε να τα βάλει με τη διαφθορά της άρχουσας τάξης , βρίσκοντας τελικά μαρτυρικό θάνατο. Ο ίδιος ο Χριστός μάλιστα επαίνεσε το έργο του Ιωάννη.
Τα χρόνια πέρασαν και κάποτε ανέβηκε στον θρόνο της Αιγύπτου κάποιος Φαραώ που δεν ήξερε, ούτε θυμόταν τον Ιωσήφ.
Όταν διαπίστωσε τον μεγάλο αριθμό των Ισραηλιτών, των απογόνων δηλαδή του Ιακώβ, φοβήθηκε.
"Αυτοί οι Ισραηλίτες έχουν κατακλύσει την Αίγυπτο!" είπε "Κάποιο μέρα θα γίνει πόλεμος κι αυτοί θα συνωμοτίσουν με τους εχθρούς μας και θα φύγουν από τη χώρα" Έτσι έριξε τους Ισραηλίτες στη σκλαβιά και έβαλε πάνω από το κεφάλι τους σκληρούς επιστάτες να τους προσέχουν.
Τους έβαλαν να χτίζουν μεγάλα κτίρια και πόλεις ολόκληρες κουβαλώντας τεράστιες πέτρες και φτιάχνοντας από τη λάσπη τούβλα. Οι επιστάτες τους συμπεριφέρονταν βάναυσα και τους μαστίγωναν άγρια.Όμως ο τυρρανικός Φαραώ δεν ήταν ακόμη ευχαριστημένος.......
Έτσι έδωσε διαταγή στους στρατιώτες του, να σκοτώνουν κάθε νέο αγόρι που γεννούσαν οι Ισραηλίτισσες, ρίχνοντάς το στον ποταμό Νείλο - τα κορίτσια τα άφηνε να ζήσουν.
Μέσα στο κλίμα αυτής της τρομοκρατικής πίεσης γεννήθηκε μια μέρα ένα όμορφο αγοράκι.Η μητέρα του αμέσως το έκρυψε για να μη το βρουν οι στρατιώτες και το σκοτώσουν.
Όμως όταν το παιδί έγινε τριών μηνών, η μητέρα κατάλαβε πως δεν μπορούσε να το κρύβει άλλο. Έτσι, πήρε ένα καλάθι, το άλειψε με πίσσα για να μην το διαπερνάει το νερό, κι αφού έβαλε το παιδί της μέσα, άφησε το καλάθι να επιπλέει στο Νείλο. Κι ύστερα έβαλε την αδερφούλα του να το παρακολουθεί από μακριά για να δει τι θα γίνει.
Το νερό του ποταμού πήγαινε πέρα δώθε το μικρό καλάθι, ώσπου μετά από λίγο το έφερε σε κάτι καλαμιές, που βρισκόταν στην όχθη του ποταμού.
Δεν πέρασε πολλή ώρα και η κόρη του Φαραώ, μαζί με τη συνοδεία της, πλησίασε τον ποταμό για να λουστεί.Όση ώρα οι υπηρέτριές της έκαναν τις κατάλληλες προετοιμασίες για το λουτρό της εκείνη κοίταζε το ποτάμι, ώσπου ξαφνικά, ανάμεσα στις καλαμιές είδε το καλάθι.
"Φέρτε μου εκείνο το καλάθι", είπε σε κάποια υπηρέτριά της, κι εκείνη πράγματι έτρεξε, τσαλαβούτησε μέχρι τις καλαμιές κι έφερε στην κυρία της το καλάθι.
Η πριγγκίπισσα όταν άνοιξε το καλάθι, έμεινε έκθαμβη: "Ω, τι όμορφο μωρό! Μάλλον θα είναι ένα από τα μικρά Ισραηλιτάκια!" είπε και πήρε το παιδί στην αγκαλιά της.
Η αδερφούλα του παιδιού που είδε από μακριά πόσο τρυφερά είχε φερθεί η πριγκίπισσα στον σδερφό της, υπέθεσε πως η κόρη του Φαραώ θα ήθελε ίσως να κρατήσει κοντά της το παιδί. Βγήκε λοιπόν από την κρυψώνα της, πλησίασε δειλά και είπε: "Θέλει μήπως η αρχόντισσά μου να σας φέρω μια Ισραηλίτισσα παραμάνα να το φροντίζει για σας;"
"Αχ, ναι!Υπέροχα!" είπε εκείνη.
Έτσι μετά από λίγο παρουσιάστηκε μπροστά στην κόρη του Φαραώ η πραγματική μητέρα του παιδιού, παριστάνοντας την παραμάνα.
"Πάρε αυτό το μωρό και φρόντισέ το" της είπε η πριγκίπισσα, " κι εγώ θα σε πληρώσω ό,τι χρειάζεται"
Η πριγκίπισσα επειδή είχε βρεί το μωρό να επιπλέει στο ποτάμι, το ονόμασε Μωυσή που στα εβραϊκά σημαίνει :"τραβηγμένος απ΄το νερό".
Κι έτσι, ο Μωυσής σώθηκε και ανατράφηκε από τη μητέρα του...........μέχρι που μεγάλωσε αρκετά και οδηγήθηκε στο παλάτι, όπου συνέχισε να ζει σαν να ήταν πραγματικός γιος της πριγκίπισσας.
Ο Μωυσής μεγάλωσε σαν πρίγκιπας.Μέσα στο παλάτι του Φαραώ δεν του έλειψε ποτέ τίποτα. Όμως παρότι μεγάλωσε σαν Αιγύπτιος δεν ξέχασε ποτέ την Ισραηλιτική του καταγωγή.
Έβλεπε καθημερινά τριγύρω του τους Ισραηλίτες να στενάζουν κάτω από τον αιγυπτιακό ζυγό και πονούσε η ψυχή του.Όπου κοιτούσε έβλεπε ένδρες να λυγίζουν κάτω από το βάρος των φορτίων που κουβαλούσαν και γυναίκες να κατασκευάζουν τούβλα κάτω από τον καυτό ήλιο της Αιγύπτου. Έβλεπε παιδιά να τριγυρίζουν ρακένδυτα και γέρους γεμάτους ουλές από μαστίγιο στην πλάτη.
Όσο μεγάλωνε, τόσο πιο δύσκολο γινόταν να ζει δυο ζωές : μια ως Αιγύπτιος πρίγκιπας και μια άλλη- μυστική- ως Ισραηλίτης που στέναζε βαθιά μέσα του για τη μοίρα των συμπατριωτών του. Κια μια μέρα, οι δυο τούτες ζωές έμελε να συγκρουστούν για πάντα......
Ένα πρωί καθώς έκανε βόλτα σε κάποια γωνιά της πόλης, όπου χτιζόταν ενα μεγάλο κτίριο, από τους σκλάβους, είδε εναν Αιγύπτιο επιστάτη να μαστιγώνει βάναυσα έναν Ισραηλίτη.
"Σταμάτα!" του φώναξε αυστηρά μα ο Αιγύπτιος δεν έδωσε σημασία.....συνέχισε να χτυπάει ανελέητα τον ανυπεράσπιστο σκλάβο.
Τότε, μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου, ο Μωυσής πλησίασε, και , δυνατός καθώς ήταν ακινητοποίησε το χέρι του σκληρού επιστάτη. Κάτι ψέλλισε εκείνος, κάπως πήγε να αντισταθεί, έκανε να χτυπήσει τον Μωυσή, και πριν προλάβεικανείς να συνειδητοποιήσει τι έγινε, ο Μωυσής είχε καταφέρει ένα θανατηφόρο χτύπημα στον αντίπαλό του. Ναι, είχε σκοτώσει έναν Αιγύπτιο επιστάτη!
Ο Ισραηλίτης σκλάβος, μόλις είδε τι γινόταν, το έβαλε στα πόδια.Τώρα ο Μωυσής ήταν μόνος του, έχοντας μπροστά του τον νεκρό Αιγύπτιο. Κοίταξε τριγύρω του. Δεν υπήρχε ψυχή. Κάτι έπρεπε να κάνει. Έπρεπε να κρύψει το έγκλημά του.Χωρίς να χάσει λεπτό, άνοιξε μια μεγάλη τρύπα στην άμμο και έριξε τον νεκρό Αιγύπτιο μέσα.Στη συνέχεια, τον σκέπασε με άμμο και απομακρλυνθηκε γρήγορα ελπίζοντας οτι δεν είδε κανείς την σκηνή.
Τι θα γινόταν τώρα;;;;;Δεν έπρεπε να μαθευτεί αυτό το περιστατικό!
Την επόμενη μέρα καθώς περπατούσε την πόλη είδε δυο Ισραηλίτες να τσακώνονται μεταξύ τους. Ο Μωυσής τους πλησίασε και προσπάθησε να τους κάνει να σταματήσουν τον τσακωμό, αλλα εκεί ακριβώς που τους μιλούσε, ο ένας από αυτούς τους διέκοψε απότομα:
"Μήπως θα σκοτώσεις κι εμάς όπως σκότωσε τον Αιγύπτιο χθες;" τον ρώτησε με αγένεια.
Ο Μωυσής έκανε ένα βήμα πίσω. Είχαν μάθει το μυστικό του! Μα αν το ήξερε αυτός ο Ισραηλίτης που είχε μπροστά του, τότε πόσοι ακόμη θα το ήξεραν! Τα πράγματα τώρα θα ήταν δύσκολα!!!Κι αν το μάθαινε ο Φαραώ;...
Και πράγματι ο Φαραώ δεν άργησε να μάθει τι είχε κάνει ο Μωυσής.'Εστειλε λοιπόν αμέσως στρατιώτες να τον συλλάβουν.Όμως μάταια.....δεν τον βρήκαν πουθενά!Έψαξαν παντού, μα δεν κατόρθωσαν να τον βρουν.Ο Μωυσής είχε έγκαιρα κατορθώσει να το σκάσει. Εϊχε έγκαιρα καταλάβει τι τον περίμενε και πήρε το δρόμο στης ερήμου, τον δρόμο που οδηγούσε, μέσα από το καμίνι της ερήμου σε μια περιοχή που λεγόταν Μαδιάμ...
Ο Μωυσής ήταν πλέον φυγάς! Είχε σκοτώσει έναν άνθρωπο και τώρα ο Φαραώ τον αναζητούσε για να τον τιμωρήσει - ίσως και με θάνατο.
Μετά από πολλές ημέρες περπάτησε μέσα στην καυτή έρημο ο Μωυσής έφτασε στη γη Μαδιάμ.Ήταν ένας τόπος απόμερος και απομονωμένος.....
Καθώς κάθισε να ξαποστάσει δίπλα σε ένα πηγάδι , συνάντησε τις εφτά κόρες του Ιοθόρ, του ιερέα της περιοχής.Είχαν έρθει να βγάλουν νερό από το πηγάδι, αλλά κάποιοι βοσκοί της περιοχής δεν τις άφηναν.Τότε ο Μωυσής επενέβη για χάρη τους, και όχι μόνο τις υπερασπίστηκε αλλά έβγαλε ο ίδιος νερό από το πηγάδι και πότισε τα κοπάδια τους.
ΑΠό κείνη την ημέρα ο Ιοθόρ καλοσώρισε τον Μωυσή στην οικογένειά του και πριν περάσει πολύς καιρός του έδωσε για γυναίκα του την κόρη του Σεπφώρα.
Τώρα πια ο Μωυσής είχε εγκατασταθεί στη Μαδιάμ και βοηθούσε τον πεθερό του να βόσκει και να προσέχει τα κοπάδια του στους άγριους και αφιλόξενους αμμόλοφους της ερήμου.
Πέρασε καιρός αλλά ο Θεός δεν ξέχασε τον λαό του που βασανιζόταν στην έρημο, ούτε τον Μωυσή που ζούσε σαν φυγάς.
Έτσι μια μέρα που ο Μωυσής είχε οδηγήσει το κοπάδι του στο όρος Χωρήβ, αντίκρυσε ένα θέαμα παράξενο: είδε ένα θάμνο, μια βάτο, να καίγεται....όμως ενώ τα κλαδιά ηταν αναμμένα και οι φλόγες υψώνονταν προς τον ουρανό, η βάτος παρέμενε "άφλεκτη", το ξύλο της δηλαδή δεν έλεγε να καεί και να γίνει κάρβουνο και το κάρβουνο στάχτη.
Η φωτιά ηταν μεγάλη, αλλά η βάτος παρέμενε αναλοίωτη!!!
Ο Μωυσής έκανε για μια στιγμή να πλησιάσει και τότε άκουσε τη φωνή: "Μωυσή, Μωυσή!"
Κοίταξε γύρω μα κανείς δεν φαινόταν.
"Μωυσή βγάλε τα σανδάλια σου! Ο τόπος που πατάς είναι τόπος άγιος!"
Ο Μωυσής κατάλαβε....κατάλαβε και υπάκουσε.......
"Εγώ είμαι ο Θεός των προγόνων σου, του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ. Εϊδα τα βάσανα του λαού μου στην Αίγυπτο και διάλεξα εσένα για να τον σώσεις. Θα πας στον Φαραώ και θα του ζητήσεις να οδηγήσεις τον λαό μου έξω από την Αίγυπτο, στη γη που υποσχέθηκα, στη γη που ρέει μέλι και γάλα"
Ο Μωυσής σκέπασε το πρόσωπό του γιατί φοβόταν να κοιτάξει το Θεό. Τα λόγια του Θεού αντηχούσαν δυνατά μέσα στο μυαλό του. Να οδηγήσει το λαό του Θεού; Αυτός; Πώς ήταν δυνατόν; Οι Ισραηλίτες θα τον εμπιστεύονταν;
" Κι αν οι Ισραηλίτες με ρωτήσουν το όνομά σου;" ρώτησε δειλά ο Μωυσής, "ποιός θα πω ότι με στέλνει;"
"ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ! Έτσι θα τους μιλήσεις. Θα τους πεις "ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ με στέλνει σε σας!"
Μα πώς θα με πιστέψουν οι Αιγύπτιοικι ο Φαραώ ότι μου παρουσιάστηκες κι οτι Εσύ με στέλνεις;" Ξαναρώτησε δειλά ο Μωυσής. "Φοβάμαι πως δε θα με πιστέψουν"
Αντί για άλλη απάντηση, ο Θεός ζήτησε από τον Μωυσή να ρίξει το ραβδί του στη γη. Και τότε αυτό μεταμορφώθηκε αμέσως σε φίδι! Ο Μωυσής τρόμαξε!!!!
"Πιάστο απ΄την ουρά", άκουσε τη φωνή να του λέει. Και πράγματι, το έπιασε από την ουρά και το φίδι ξαναέγινε ξύλινο ραβδί.
Ύστερα ο Θεός έδειξε στον Μωυσή πώς να κάνει κι άλλα θαυμαστά σημεία για να γίνει πιστευτός εκεί που θα πήγαινε, αλλά εκείνος παρέμενε διστακτικός, μολονότι φοβόταν και σεβόταν το θέλημα του Θεού.
"Σε παρακαλώ Κύριε" είπε τραυλίζοντας " δεν είμαι πολύ καλός στο να μιλάω....τραυλίζω, μιλάω αργά και χάνω συχνά τα λόγια μου!"
"Ποιός έφτιαξε το στόμα των ανθρώπων;" τον διέκοψε θυμωμένος ο Θεός μέσα από τις πύρινες φλόγες, που έγιναν ξαφνικά φωτεινότερες και πιο καυτές. "Ποιός κάνει τον άνθρωπο μουγγό ή κουφό; Ποιός τον κάνει να βλέπει ή να είναι τυφλός; Εγώ ο Κύριος!Πήγαινε λοιπόν κι εγω θα είμαι μαζί σου."
Όμως ο Μωυσής δίσταζε ακόμα : "Σε παρακαλώ, στείλε κάποιον άλλο!" ψέλλισε.
"Πάρε μαζί σου τον αδερφό σου τον Ααρών. Να, έρχεται να σε συναντήσει. Εκείνος ξέρει να μιλά καλά και θα σε βοηθήσει¨, είπε ξανά η φωνή του Θεού, κι αυτά ήταν τα τελευταία του λόγια............
Ο Μωυσής μετά το όραμα της καιόμενης βάτου, πήγε αμέσως στον πεθερό του τον Ιοθόρ και του ανακοίνωσε την απόφασή του να γυρίσει πίσω στην Αίγυπτο να δει τους συγγενείς του. Αφού πήρε την άδεια του, ξεκίνησε το ταξίδι μέσα στην έρημο. Δεν είχε προλάβει να μπει για τα καλά στην έρημο, όταν είδε να έρχεται από μακριά ο αδερφός του ο Ααρών.
Οι δυο άντρες χαιρετήθηκαν εγκάρδια....ήταν πολύ συγκινημένοι γιατί είχαν χρόνια να ειδωθούν. Τώρα ήταν και οι δυο άντρες μεγάλοι με γκρίζα μαλλιά και γένια.
Ο Μωυσής διηγήθηκε όσα είχε ζήσει στον αδερφό του....και ο Ααρών του είπε πως είχε ακούσει τη φωνή του Θεού που τον πρόσταζε να σηκωθεί και να πάει μέσα από την έρημο να βρεί τον αδερφό του Μωυσή.
Γι΄αυτό βρισκόταν τώρα εκεί μπροστά του!!!!!Τα δυο αδέρφια θαύμασαν την πρόνοια του Θεού και πήραν δύναμη γιατί έβλεπαν πια ξεκάθαρα πως κάποιο σχέδιο είχε ο Θεός για το λαό του...ένα σχέδιο που τώρα έμπαινε σε αφαρμογή ακι οι δυο αδερφοί έπρεπε να φροντίσουν να υλοποιηθεί.
Συγκινημένοι λοιπόν ξεκίνησαν μαζί το ταξίδι της επιστροφής στην Αϊγυπτο. Εκεί, τα δυο αδέρφια πήγαν και συνάνησαν τους συμπατριώτες τους, τους Ισραηλίτες. Όταν είδαν εκείνοι τον Μωυσή τα έχασαν. Μετά από τόσα χρόνια τον νόμιζαν για νεκρό, και να που τώρα εμφανίζοταν μπροστά τους και τους μίλαγε για το θαυμαστό σχέδιο του Θεού. Ο Μωυσής μάλιστα, έκανε μπροστά τους και όλα τα θαύματα που ο Θεός του είχε αναθέσει να κάνει. Κι εκείνοι πίστεψαν ... εμπιστεύτηκαν τον Μωυσή και πίστεψαν πως ο Θεός είχε ακούσει τις ικεσίες τους και δεν τους είχε ξεχάσει.
"Ήρθα στο όνομα του αληθινού Θεού, του Θεού του Ισραήλ, που θέλει να ελευθερώσει τον λαό του"", είπε ο Μωυσής και όλοι έμειναν έκθαμβοι!
Αγάπη είναι να κλαις να γελάς
Αγάπη είναι φίλε μου αγάπη να σκορπάς
Και όποτε μπορείς τους άλλους να βοηθάς
Και όσους σε βοήθησαν ποτέ να μην ξεχνάς
Αγάπη είναι...
Τα φαγητά της γιαγιάς
Κι αυτή η γεύση χωριού που παντού θα κουβαλάς
Αγάπη είναι...
Μια θεϊκή βραδιά
Κι εννιά μήνες μετά ένα μικρό να το γεμίζεις φιλιά
Αγάπη είναι η ίδια η ζωή θα το καταλάβει μόνο αυτός που θα τη σεβαστεί
Αγάπη νιώθει κάποιος που μπορεί και συγχωρεί
Κάποιον που τον πλήγωσε να μην τον τιμωρεί
Η αγάπη είναι αλήθεια κι η αλήθεια είναι ανάγκη
Δεν είναι μια παραίσθηση δεν παίρνεται σε χάπι
Μην τα παρατάς ρε, πίστεψε σε κάτι
Παντού αυτή υπάρχει από μόνη της θα 'ρθει η αγάπη είναι:
Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή
Αγάπη είναι...
Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός
Αγάπη είναι θεός
Αγάπη είναι μια ηλιόλουστη μέρα, ευτυχία στον αέρα
Είναι τα μάτια μου που σε κοιτάνε μαγεμένα να θέλω να γίνω καλύτερος μόνο για σένα
Αγάπη είναι το να δίνουμε αίμα γιατί στην τελική μπορεί να χρειαστεί σε σένα
Σε κάποιον δικό σου ή ακόμη σε μένα
Αγάπη είναι ρε μπορεί να τύχει στον καθένα
Είναι το χάδι και τα άγγιγμα της μαμάς μόνο αυτή θα σ'αγαπάει ό,τι κάνεις, κι όπου πας
Είναι οι συμβουλές το κήρυγμα του μπαμπά τίμημα μικρό να ξεχωρίζεις λάθος απ'τα σωστά
Είναι καρδιά μου για άλλους να 'μαι δειλός
Αλλά στα μάτια σου να 'μαι σαν ήρωας ο πιο δυνατός
Αγάπη είναι να είμαι πάντα σωστός και πιστός
Όποιος και να είναι ο πειρασμός
Αγάπη είναι...
Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή
Αγάπη είναι
Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός
Αγάπη είναι θεός
Αγάπη είναι ένα τραγούδι σαν κι αυτό να εννοώ ότι λέω και όσα λέω ν'αγαπώ
Αγάπη είναι να κάνεις το πιο απλό κι αυτό να χαρίσει χαμόγελο στον διπλανό
Γιατί είναι αρκετό σαν μια προσευχή πριν κοιμηθώ δεν χρειάζομαι ένα θαύμα για να πειστώ για κάτι ανώτερο
Αγάπη είναι να πιστεύω κι εγώ πως το αύριο θα ναι λίγο καλύτερο, πιο όμορφο
Αγάπη είναι το συγνώμη να εννοείς κι όχι επειδή δεν μπορείς με τύψεις να ζεις
Είναι να βρίσκεις λόγους να ζεις παρά τους χίλιους πόνους που τώρα πρέπει να υποστείς
Είναι ένα βράδυ με φίλους και κρασί βγάλε ό,τι έχεις στην ψυχή έχουμε ως το πρωί
Αγάπη είναι κάθε νέα αρχή αν αγαπάς δεν σταματάς να ζητάς ό,τι γεμίζει τη ζωή
Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή
Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός
Αγάπη είναι θεός
Αγάπη είναι...
Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή
Αγάπη είναι...
Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός
Ισλάμ σημαίνει "υποταγή" στο Θεό.
Είναι η θρησκεία της υποταγής στο θέλημα του θεού, όπως αυτό αποκαλύφθηκε στον προφήτη του Μωάμεθ.Το θέλημα αυτό στο Ισλάμ διαμορφώνει όλες τις όψεις της ζωής.
Οι πιστοί του Ισλάμ είναι "εκείνοι που παραδίδονται ολοκληρωτικά στη βούληση του Αλλάχ"
( "Αλλάχ" στα αραβικά σημαίνει Θεός).
Οι μουσουλμάνοι θεωρούν ότι σ΄αυτούς δόθηκε η τελική αποκάλυψη του Θεού. Ιδρυστής του ισλαμισμού είναι ο Προφήτης Μωάμεθ, ο οποίος γεννήθηκε στη Μέκκα της Αραβίας το 570μ.Χ. περίπου.
Όταν ήταν σαράντα ετών του αποκαλύφθηκε η κλίση στο προφητικό έργο: να διδάξει το μήνυμα για τον έναν αληθινό Θεό. Στην αρχή συνάντησε μεγάλη αντίδραση.Έτσι το 622 εγκατέλειψε τη Μέκκα, μαζί με τους πιστούς του αναχωρόντας για τη γειτονική πόλη Μεδίνα. Το 630 είχε ήδη συγκροτήσει μια δυνατή και θρησκευτική κοινότητα κι έτσι μπόρεσε να ξαναγυρίσει θριαμβευτικά στη Μέκκα.
Βασικές διδασκαλίες του Κορανίου
Ένας είναι ο Θεός (Αλλάχ). Ο Μωάμεθ είναι ο τελευταίος και μεγαλύτερος προφήτης. Προηγήθηκαν κι άλλοι μικρότεροι.
Υπάρχουν άγγελοι και διάβολος (Ιμπλίς)
Το κισμέτ καθορίζει τη ζωή και τις πράξεις του ανθρώπου.
Υπάρχει τελική κρίση και ανταπόδοση(παράδεισος-κόλαση).
Η Καάμπα στη Μέκκα
Το μεγάλο Τέμενος στη Μέκκα είναι χτισμένο γύρω από την Καάμπα. Μέσα στην Καάμπα βρίσκεται η Μαύρη Πέτρα για την οποία πιστεύουν ότι έπεσε από τον ουρανό ως σημείο της πρώτης διαθήκης μεταξύ Θεού και ανθρώπων.
Κάθε μουσουλμάνος που είναι υγιής, δεν έχει χρέη και μπορεί να καλύψει τα έξοδα του ταξιδιού υποχρεούται να πάει στη Μέκκα τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του
Εκεί θα επισκεφτεί την Καάμπα και άλλους ιερούς τόπους.
Το προσκύνημα είναι ένας από τους "πέντε στύλους" (καθήκοντα ) του Ισλάμ.
Οι άλλοι είναι
α) Η ομολογία πίστης ( Δεν υπάρχει άλλος Θεός παρά μόνο ο Αλλάχ και ο Μωάμεθ είναι ο προφήτης του.)
β) Η προσευχή
Οι μουσουλμάνοι προσεύχονται πέντε φορές την ημέρα με το πρόσωπο στραμμένο στη Μέκκα: το πρωί, το μεσημέρι, το απόγευμα, μετά τη δύση του ήλιου και πριν από το βραδινό ύπνο. Στο τζαμί υπάρχει μια εσοχή στον τοίχο, το μιράμπ, που βλέπει προς τη Μέκκα, για να δείχνει στους πιστούς την κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να είναι στραμμένοι όταν προσεύχονται.
γ) η νηστεία το μήνα του Ραμαντανιού
δ) η ελεημοσύνη
Το Τέμενος του Ομάρ
Το επιβλητικό Τέμενος του Ομάρ ή Τρούλος του Βράχου βρίσκεται στην Ιερουσαλήμ.
Μετά το Μεγάλο Τεμενος στη Μέκκα και τον τάφο του Προφήτη στη μεδίνα είναι ο τρίτος κατά σειρά ιερότερος τόπος του Ισλάμ.
Οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι το Κοράνι είναι ο αλάθητος Λόγος του Θεού , όπου εξηγείται το θέλημά του για την ανθρωπότητα.Αποκαλύφθηκε με θαυμαστό τρόπο στον Μωάμεθ, τον αγγελιαφόρο του Θεού, όταν του δόθηκε η εντολή να "διαβάσει" ή να "απομνημονεύσει και να απαγγείλει" τις λέξεις που του υπαγόρευσε ο αρχάγγελος Γαβριήλ.
Αποτελείται από 114 κεφάλαια «Σούρες»
Οι Μουσουλμάνοι χωρίζονται σε Σηίτες και Σουνίτες.
Οι Σουνίτες δεν θεωρούν ότι ο θρησκευτικός τους ηγέτης πρέπει να κατάγεται από το Μωάμεθ. Δίνουν έμφαση στο Κοράνι και στην ομοφωνία της κοινότητας.
Οι Σηίτες πιστεύουν στην κληρονομική διαδοχή του θρησκευτικού ηγέτη (ιμάμη). Θεωρείται αλάθητος, πηγή αποφάσεων, αυθεντικός ερμηνευτής του Κορανίου που μεταβιβάζει στους διαδόχους του τα μυστικά.
Ο μυστικισμός στο Ισλάμ
Αναπτύχθηκε από τον 8ο μ.Χ. αιώνα από επίδραση του Χριστιανικού ασκητισμού και του νεοπλατωνισμού. Σκοπός του η ένωση με το θεό, με την εκμηδένιση του εγώ.
Ο φόβος μεταβάλλεται σε θείο έρωτα κι επιδιώκεται η θέα του Θεού.
Ονομάζεται Σουφισμός.
Αναπτύχθηκαν διάφορα τάγματα όπως οι δερβίσηδες
Τα πιο πολλά χειρόγραφα των βιβλίων της παλαιάς Διαθήκης που έχουμε είναι του 2ου αι. π.Χ και βρέθηκαν τυχαία μαζί με πολλά άλλα, στα σπήλαια του Κουμράν , κοντά στη Νεκρά Θάλασσα, το 1947.
Εκεί κάποιοι νεαροί βεδουίνοι βοσκοί , ψάχνοντας για μια κατσίκα που έχασαν , βρήκαν πιθάρια με χειρόγραφα. Το περιεχόμενό τους : δέρματα παλιά και τσαλακωμένα που θα τους φάνηκαν μάλλον σαν σκουπίδια παρά σαν κάτι πολύτιμο. Και πιο είναι το νέο;
Στο Διαδίκτυο βρίσκεται πλέον μέρος των χειρογράφων της Νεκρής Θάλασσας, τα οποία ψηφιοποίησε το Google.
Περίπου 1.200 τμήματα είναι ήδη διαθέσιμα για τους ειδικούς και τον απλό κόσμο.
Για το σκανάρισμα χρησιμοποιήθηκε ειδική μέθοδος που εκθέτει τα έγγραφα σε φως για μόνο 1/4.000στο του δευτερολέπτου, ώστε να προκληθεί η μικρότερη δυνατή φθορά, σύμφωνα με το BBC.
Μεταξύ άλλων κειμένων, τα Χειρόγραφα περιέχουν όλα τα βιβλία της εβραϊκής Βίβλου, εκτός από το βιβλίο Εσθήρ.
Πολλοί επιστήμονες θεωρούν ότι επιβεβαιώνουν την αξιοπιστία της Βίβλου που διαβάζουμε σήμερα.
Τα Χειρόγραφα αποτελούν τα αρχαιότερα αντίγραφα της εβραϊκής Βίβλου και περιλαμβάνουν κείμενα από τον 3ο αιώνα π. Χ. μέχρι τον 1ο μ. Χ.
Σήμερα φυλάσσονται στο Μουσείο του Ισραήλ, στην Ιερουσαλήμ, σε σκοτεινά δωμάτια με ελεγχόμενη θερμοκρασία.
Η πρόσβαση σε αυτά επιτρέπεται μόνο σε τέσσερις ειδικά εκπαιδευμένους υπαλλήλους το πολύ δύο κάθε φορά.
Σύμφωνα με την Αρχαιολογική Υπηρεσία, η διαδικασία θα ολοκληρωθεί χάρη σε ένα νέο σύστημα που αναπτύχθηκε από την αμερικανική εταιρεία MegaVision, το οποίο θα επιτρέψει απεικόνιση με την υψηλότερη δυνατή ανάλυση και θα εξασφαλίσει τη διατήρηση των κειμένων για πολλές γενιές ακόμα.
Περιλαμβάνουν τα αρχαιότερα σωζόμενα αποσπάσματα από πολλά κείμενα της Βίβλου και πολλά άλλα κείμενα που έχουν να κάνουν με την ζωή στον πρώτο και δεύτερο αιώνα μ.Χ.
Θέλεις να τα δεις; Δεν έχεις παρά να κάνεις κλικ εδώ!!!!
Κι επειδή είναι δύσκολοι καιροί......ας κάνουμε ενα ανέξοδο ταξίδι στο Ισραήλ!!!!
Ιερουσαλήμ, Γαλιλαία, Νεκρά Θάλασσα.....
Απλά με ένα κλικ πάνω στην εικόνα!
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική:
Μαθαίνει να κατακρίνει
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα:
Μαθαίνει να καυγαδίζει
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνία:
Μαθαίνει να είναι ντροπαλό
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή:
Μαθαίνει να είναι ένοχο
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση:
Μαθαίνει να είναι υπομονετικό
Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο:
Μαθαίνει να εκτιμά
Αν ένα παιδί ζει μέσα στη δικαιοσύνη:
Μαθαίνει να είναι δίκαιο
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια:
Μαθαίνει να πιστεύει
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία:
Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην παραδοχή και φιλία:
Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο
"...Θυμόσαστε το τέλος στο παραμύθι της Σταχτοπούτας.Το γοβάκι που προβάρισε ήταν το δικό της! Κι όλα πήγαν μια χαρά για όλους. Λιγότερο τυχερός μου φάινεται ο Θεός μου. Συχνά κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τον χωρέσουμε ντε και καλά στα δικά μας, ατομικά παπούτσια,που άλλοτε τον στενεύουν οδυνητά κι άλλοτε Του κολυμπάνε ανυπόφορα. Το μόνο που επιθυμούμε είναι να επιβάλουμε το νούμερό μας στον άλλο, ακόμη και σε εκείνον που λεκτικά αναγνωρίζουμε ως Θεό μας..."
Θανάσης Ν. Παπαθανασίου : " Ο Θεός μου ο αλλοδαπός"
Το σημείο σύγκρουσης των τριών μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών είναι ο γόρδιος δεσμός για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή
Η Ιερουσαλήμ είναι ανεπιτήδευτακαι απροκάλυπταγοητευτική. Αυτό εν μέρει ίσως οφείλεται στη χαρακτηριστική μπεζ-ροζ πέτρα με την οποία είναι χτισμένα τα περισσότερα κτίρια, νέα και παλαιά. Αλλά και στα πολλά λουλούδιαπου με κόπο καλλιεργούνταιστον άνυδρο τόπο. Και σίγουρα στα κορυφαίαλατρευτικά μνημεία που στολίζουν το αστικό της τοπίο, ανατολίτικο ή σύγχρονο, με τρούλους χριστιανικών εκκλησιών, μουσουλμανικούς μιναρέδεςκαι εβραϊκές επτάφωτεςλυχνίες. Με ιστορία χιλιετηρίδων, «λογικά» η Ιερουσαλήμ δεν διαθέτει τίποτα που να την καθιστά αυτονόητα μήλον της Εριδοςανά τους αιώνες. Καθώςόμως εδώ συγκρούονταιοι «τεκτονικές πλάκες» των τριών μεγαλυτέρων μονοθεϊστικών θρησκειών, είναι η κατ΄ εξοχήν πόλη-λάφυρο του πλανήτη. Οχι για λόγους στρατιωτικούς,αλλά για κάτι πολύ ισχυρότερο: για το φαντασιακότης βάρος στα μυαλά δισεκατομμυρίων ανθρώπων.Για το ανεπόπτευτο συμβολικό της εκτόπισμα. Είναι
«απλό»: ποτέ δεν θα υπάρξει ειρήνη στη Μέση Ανατολή αν δεν βρεθεί μια
λύση για την ιερή πόλη, αποδεκτή τόσο από τους Παλαιστινίους όσο και από
τους Ισραηλινούς. Η τελευταία διαμάχη αφορά την απόφαση του
πρωθυπουργού του Ισραήλ ΒενιαμίνΝετανιάχου να
οικοδομηθούν παράνομα 1.600 σπίτια για εβραίους αποίκους στην Ανατολική
Ιερουσαλήμ, τον κατ΄ εξοχήν αραβικό τομέα. Η πρόκληση εξόργισε ακόμη και
τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα.
«Θυμάμαι την πόλη όταν ήταν διαιρεμένη,από το 1948 ως το 1967» μας είπε ο καθηγητής Νάζμιαλ Τζουμπέχ , τον οποίο συναντήσαμε στην Ιερουσαλήμ πριν από λίγα χρόνια. «Ηταν η λιγότερο ανεπτυγμένη πόλη στη χώρα».
Οταν επανενώθηκε, στη μεν Δυτική Ιερουσαλήμ ζούσαν αποκλειστικά
Ισραηλινοί, Εβραίοι και Αραβες, ενώ στην Ανατολική Παλαιστίνιοι. Τότε
άρχισε η δημογραφική αλλοίωσή της, η οποία περνά αναπόφευκτα και από το
Ορθόδοξο Πατριαρχείο. Γιατί; Διότι είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης γης
στην πόλη. Σε δική του γη χτίστηκε η Κνεσέτ, η ισραηλινή Βουλή, όταν οι
Αρχές του Ισραήλ μετέφεραν την πρωτεύουσά τους από το Τελ Αβίβ στην
Ιερουσαλήμ, χωρίς όμως να καταφέρουν να αναγνωριστεί ως πρωτεύουσα του
Ισραήλ από τη διεθνή κοινότητα.
Σήμερα στην Ανατολική
Ιερουσαλήμ με τους 253.395 παλαιστινίους κατοίκους ζουν 190.000 εβραίοι
έποικοι. Ο ανταγωνισμός για τη γη είναι εμφανής. Οι άραβες μαγαζάτορες
εκφράζουν την οργή τους για όσους συναδέλφους τους πωλούν μαγαζιά και
σπίτια «για τα χρήματα». Καταγγέλλουν το «ισραηλινό σχέδιο να μας έχουν διώξει από την παλαιά πόλη σε μερικές δεκαετίες».
Οι παλαιστίνιοι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ, όπως ο Αλ Τζουμπέχ, έχουν το
καθεστώς «μόνιμων κατοίκων» του Ισραήλ όχι όμως και πολιτών του. Αυτό
σημαίνει ότι μπορούν να ζουν, να εργάζονται, να πληρώνουν φόρους και να
λαμβάνουν υπηρεσίες από τον Δήμο της Ιερουσαλήμ. «Το Ισραήλ επενδύειτο 90% του δημοτικού προϋπολογισμούστη Δυτική Ιερουσαλήμ.Εμείς ψηφίζουμε στις δημοτικές,όχι όμως και στις εθνικές εκλογές» λέει. «Για να ταξιδέψω στο εξωτερικό, χρησιμοποιώτο ιορδανικό μου διαβατήριο».
Σήμερα, το Τείχος που έχτισε το Ισραήλ έχει αποκόψει δεκάδες χιλιάδες
παλαιστινίους κατοίκους της Ανατολικής Ιερουσαλήμ από την πόλη τους, η
οποία έχει γίνει απροσπέλαστη για τους Παλαιστινίους της Δυτικής
Οχθης. Στην παλαιά πόλη τίποτα δεν θυμίζει τη διαμάχη που παίζεται πάνω
στη γη. Ομως τα φαινόμενα απατούν. «Στην Ιερουσαλήμ κάθε σπιθαμήείναι πάρα πολύ σημαντική. Οι πάντες διεκδικούν την παραμονή τους ως κάτοχοι γαιών και λατρευτικώνχώρων» είχε πει ο Πατριάρχης Θεόφιλος όταν
τον συναντήσαμε στην Ιερουσαλήμ πριν από τέσσερα χρόνια. Μια πάντα
επίκαιρη αλήθεια: θα μπορούσε να είχε ειπωθεί εφέτος αλλά και πριν από
10 αιώνες! Ισως και πριν από 20 αιώνες...
Μνημεία-σύμβολα για τρεις θρησκείες Το Τείχος των Δακρύων: Στα ερείπια του ναού του Σολομώντα
Για
τους εβραίους είναι το δυτικό τείχος του ναού του Σολομώντα. Ο «πρώτος
ναός» χτίστηκε από τον βασιλιά Σολομώντα το 957 π.Χ. και αποτέλεσε το
κέντρο λατρείας του αρχαίου ιουδαϊσμού. Καταστράφηκε από τους
Βαβυλωνίους.
Ο δεύτερος ναός που χτίστηκε στη θέση του κάηκε
και καταστράφηκε το 70 μ.Χ. από τους λεγεωνάριους του ρωμαίου
αυτοκράτορα Τίτου. Εκτοτε, ο χώρος του Ναού έμεινε ερειπωμένος και
άχρηστος ως την κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τους Αραβες.
Το Τέμενος του Αλ Ακσά: Ο τρίτος πιο ιερός τόπος του Ισλάμ
Τo
Χαράμ αλ Σαρίφ, που στα αραβικά σημαίνει «Ευγενές Ιερό» βρίσκεται στην
καρδιά του αραβικού τομέα της Παλιάς Πόλης της Ιερουσαλήμ. Οι
μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι το τζαμί του Αλ Ακσά, στο νότιο μέρος του,
χτίστηκε από τον προφήτη Ιακώβ, γιο του Ισαάκ, ως οίκος του Αλλάχ.
Είναι ο τρίτος πιο ιερός τόπος μετά τη Μέκκα και τη Μεδίνα. Ο ευρύτερος
χώρος γύρω από το τέμενος διεκδικείται και από τους εβραίους, οι οποίοι
τον ονομάζουν Τέμενος του Βράχου.
Ο Ναός της Αναστάσεως: Πανάγιος Τάφος για τη χριστιανοσύνη
Είναι
κτισμένος στον λόφο του Γολγοθά εκεί όπου σύμφωνα με τις Γραφές έγιναν
η Σταύρωση, η Ταφή και η Ανάσταση του Χριστού. Ο ναός της εποχής του
Μ. Κωνσταντίνου δεν σώζεται. Η σημερινή εξωτερική του μορφή είναι της
εποχής των Σταυροφοριών (12ος αι.) Μόνο τρεις εκκλησίες, το
Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο, το Τάγμα των Φραγκισκανών μοναχών και το
Αρμένικο Πατριαρχείο, έχουν κυριαρχικά δικαιώματα στο κτίριο και στα
προσκυνήματά του.
Βόλτα στην Οδό του Μαρτυρίου Στην Πύλη της Γιάφα, έξω
από τα τείχη που περιβάλλουν την Παλαιά Πόλη της Ιερουσαλήμ,επικρατεί
πάντα πολύχρωμος συνωστισμός.Είναι η κύρια είσοδος στα στενά σοκάκια
της Παλαιάς Πόλης όπου τουρίστες όλων των θρησκειών κυκλοφορούν ανάμεσα
σε άραβες μαγαζάτορες που πουλούν σουβενίρ και μπουκαλάκια με τον
πανταχού παρόντα αγιασμό από τον Ναό της Αναστάσεως και οι οποίοι
συχνά γνωρίζουν μερικές ελληνικές φράσεις- λόγω του πυκνού θρησκευτικού
τουρισμού από την Ελλάδα.Ιδίως τις ημέρες του Πάσχα.
Οι
πιστοί χριστιανοί ακολουθούν την Οδό του Μαρτυρίου και προσκυνούν στις
14 στάσεις της,καθεμία συνδεδεμένη με ένα στιγμιότυπο από τη διαδρομή
του Χριστού ως τον Γολγοθά: εδώ συνα ντήθηκε με τον Πόντιο Πιλάτο,
παρακάτω ο Σίμων ο Κυρηναίος τού κουβάλησε τον σταυρό.Η οδός είναι
ευανάγνωστα σηματοδοτημένη- «Via Dolorosa» αναφέρεται στις ταμπέλες-,
όπως και οι στάσεις της.Οι πέντε τελευταίες βρίσκονται μέσα στον Ναό
της Αναστάσεως,ένα δαιδαλώδες συνονθύλευμα από ναΐσκους χτισμένους
γύρω από τον Πανάγιο Τάφο,το μέρος όπου πιστεύεται ότι θάφτηκε ο
Χριστός.Κάθε τμήμα του ναού ανήκει σε διαφορετική χριστιανική εκκλησία:
στους καθολικούς, στους ρώσους ορθοδόξους, στους φραγκισκανούς,καμιά
δεκαριά το σύνολο.Ο Πανάγιος Τάφος,το ιερότερο σημείο του, ανήκει στο
ελληνικό Πατριαρχείο της Ιερουσαλήμ.
Πού είναι όμως ο Γολγοθάς;
Μην περιμένετε να δείτε κάποιο λόφο. Μάλλον έχει ισοπεδωθεί από τις
ανά τους αιώνες επιχωματώσεις. Το μόνο που απομένει από αυτόν είναι
ένας βράχος καδραρισμένος πίσω από ένα τζάμι εντός του Ναού της
Αναστάσεως.«Αν κοιτάξεις εδώ προσεκτικά,θα δεις την πατημασιά του
Χριστούλη», μου λέει ένας έλληνας καλόγερος από τους πολλούς που
κυκλοφορούν στον ναό.
Εξω ακούγεται ο μουεζίνης που καλεί
τους πιστούς να προσευχηθούν στα τζαμιά του μουσουλμανικού τομέα της
Παλαιάς Πόλης.Παρακάτω,στον εβραϊκό,ευλαβείς προσκυνητές χτυπούν το
μέτωπό τους στο Δυτικό Τείχος,οι άνδρες από ΄δώ,οι γυναίκες από ΄κεί.Ο
τέταρτος τομέας,ο αρμενικός,είναι ο πιο ήσυχος και ίσως ο πιο
γραφικός.
Στην Παλαιά Πόλη της Ιερουσαλήμ τίποτε δεν θυμίζει
τον «χαμηλής έντασης πόλεμο» που μαίνεται,με εξάρσεις και
υφέσεις,λίγα χιλιόμετρα μακριά.Ούτε έχει πραγματοποιηθεί ποτέ
βομβιστική επίθεση.Είναι υπερβολικά ιερό μέρος για αιματοχυσίες...
Σούρουπο Παρασκευής στην Παλιά Πόλη Την
ώρα που δύει ο ήλιος, το βράδυ της Παρασκευής, οι δρόμοι της Παλιάς
Πόλης γεμίζουν με κόσμο που κατευθύνεται να προσκυνήσει στο Τείχος των
Δακρύων- ή Δυτικό Τείχος όπως το αποκαλούν οι εβραίοι. Ολοι κινούνται
με τα πόδια, ακόμη και αν έχουν ξεκινήσει από την άλλη άκρη της νέας
πόλης. Οι ευλαβείς εβραίοι δεν χρησιμοποιούν κανένα μηχανικό μέσο το
Σάββατο, που διαρκεί από τη δύση του ηλίου της Παρασκευής ως τη δύση
του ηλίου του Σαββάτου. Το κατάλαβα με τον πιο περίεργο τρόπο: πήγα να
πατήσω το κουμπί του ασανσέρ Παρασκευή βράδυ και είδα ότι δεν
λειτουργούσε. Το ξενοδοχείο είχε προγραμματίσει τα ασανσέρ ώστε να
ανεβοκατεβαίνουν σταματώντας σε όλους τους ορόφους επί ένα 24ωρο και οι
πελάτες να μην χρειάζεται να πατούν κουμπιά για να εξυπηρετηθούν. Στο
ίδιο πνεύμα, είχε σβήσει τις μηχανές του καπουτσίνο. Ολοι μας, εβραίοι
και μη, έπρεπε να αρκεστούμε σε καφέ φίλτρου ετοιμασμένο από πριν και
ακουμπισμένο σε θερμαινόμενες πλάκες για να διατηρηθεί ζεστός επί μία
ημέρα.
Η Ιερουσαλήμ έχει πολύ θρησκευτικό τουρισμό, όλων των
θρησκειών της. Κυρίως όμως εβραϊκό. Κανένα ξενοδοχείο δεν θα «επιζούσε»
αν δεν τηρούσε ευλαβικά την αργία του Σαββάτου. Θα το καταφρονούσαν όλα
τα γκρουπ από την Αμερική. Η Ιερουσαλήμ είναι η πιο ευλαβική πόλη στο
Ισραήλ- κάθε μέρα και όχι μόνο το Σάββατο. Στους δρόμους κυκλοφορούν
περισσότεροι ορθόδοξοι εβραίοι απ΄ όσοι στο Τελ Αβίβ, αυτοί με τα
κοτσιδάκια (οι άντρες)
και τα μακρυμάνικα χειμώνα-καλοκαίρι (οι
γυναίκες) που συνευρίσκονται έχοντας ανάμεσά τους ένα σεντόνι με μια
τρύπα στο επίμαχο σημείο.
Είναι η πόλη όπου διοργανώνονταν
διαδηλώσεις έξω από τα Μακ Ντόναλντς, την πρώτη αλυσίδα φαστ φουντ που
τόλμησε να πουλήσει τσίζμπουργκερ στην Ιερουσαλήμ. Το τσίζμπουργκερ
ισούται περίπου με μίασμα διότι ο συνδυασμός κρεατικών και
γαλακτοκομικών στο ίδιο γεύμα απαγορεύεται σύμφωνα με την εβραϊκή
θρησκεία. Πριν από δύο μήνες άνοιξε το πρώτο πραγματικά «κόσερ Μακ
Ντόναλντς», με τη βούλα των ραβίνων, στον σταθμό λεωφορείων της πόλης.
Περιμένοντας, ακόμη, τον δεύτερο Σαλαδίνο...
Ετος
1187 μ.Χ., Σεπτέμβριος. Οι χριστιανοί κάτοικοι της Ιερουσαλήμ βλέπουν
τρομοκρατημένοι τον Σαλαδίνο να καταφθάνει με τον στρατό του έξω από τα
τείχη. Οι μουσουλμάνοι εμίρηδες ορκίζονται πίστη στο όνομα του
σουλτάνου, που θα πάρει επιτέλους εκδίκηση για την άλωση της Ιερής
Πόλης από τους σταυροφόρους.
Ο Σαλαδίνος στήνει τη σκηνή του
στο Ορος των Ελαιών και ύστερα από σκληρές μάχες μπαίνει θριαμβευτής
πάνω στο άσπρο άλογο στην Ιερουσαλήμ. Στη μνήμη των Αράβων εξακολουθεί
ακόμη και σήμερα να είναι το σύμβολο της νίκης του Ισλάμ επί των
απίστων, ο απελευθερωτής της Ιερουσαλήμ, που έγινε ξανά πόλη αραβική.
Στα κάγκελα του μικρού, μισοσκότεινου κελιού της Παλαιάς Πόλης, εκεί
όπου έζησε ταπεινά ο Σαλαδίνος τα τελευταία χρόνια της ζωής του, υπάρχει
η επιγραφή «Αλλάχ, Μωάμεθ, Σαλαντίν». Θεός, Προφήτης, Απελευθερωτής. Η
ιστορία του είναι ζωντανή στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Στις προσευχές
της Παρασκευής είναι συνηθισμένη η επίκληση να εμφανιστεί ένας δεύτερος
Σαλαδίνος για να διώξει τους απίστους από τα αραβικά εδάφη.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη κατάρα της Ιερουσαλήμ: όταν χτυπάνε οι καμπάνες
και ο ήχος τους αναμειγνύεται με το κάλεσμα του μουεζίνη και με τους
ψαλμούς των ορθόδοξων εβραίων, η Αγία Πόλη ζει ξανά την ιστορία της
όπως τη βλέπουν στα όνειρα και στη φαντασία τους οι κάτοικοί της,
εβραίοι, μουσουλμάνοι και χριστιανοί.
Τα Τεφιλίν (φυλαχτά) είναι δερμάτινα κουτάκια που περιέχουν κομμάτια περγαμηνής όπου πάνω τους έχουν εγγραφεί αποσπάσματα από τη Βίβλο. Δερμάτινες λωρίδες είναι δεμένες επάνω στα κουτάκια αυτά.
Η υποχρέωση να φοράνε τεφιλίν προέρχεται από τη Βίβλο αν και η ίδια η λέξη «τεφιλίν» δεν χρησιμοποιείται. Υπάρχουν τέσσερις αναφορές στη Βίβλο σύμφωνα με τις οποίες οι Εβραίοι πρέπει να τοποθετήσουν ένα σημάδι (ένα σύμβολο) «στο χέρι και ανάμεσα στα μάτια».
Αυτό γίνεται για να μην ξεχνάνε ότι πρέπει να υπακούνε στις εντολές του Θεού, καθώς και ότι Αυτός τους λύτρωσε από τη δουλεία των Αιγυπτίων και τους οδήγησε στη γη της Επαγγελίας.
Τα τεφιλίν είναι σημάδια πίστης και αφοσίωσης. Το Τεφιλίν του κεφαλιού συμβολίζει την πνευματική πίστη. Το τεφιλίν του χεριού υπενθυμίζει σε αυτόν που το φορά ότι πρέπει να υπηρετεί το Θεό με όλη του τη δύναμη και θέληση.
Δείτε ένα βίντεο σχετικό που εξηγεί πώς φοράνε ενα τεφιλιν και ποιά η σημασία του.
Άραγε τι είναι θαύμα για τα παιδιά?Πως το αντιλαμβάνονται?
Ή μάλλον....πιστεύουν πως υπάρχουν θαύματα?
Οι απαντήσεις μέσα από τα μάτια τους ...χωρίς παρεμβάσεις, διορθώσεις, προσθήκες!!!!
